From στέργω (stérgō, “to love”) + -η (-ē).
στοργή • (storgḗ) f (genitive στοργῆς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ στοργή hē storgḗ |
τὼ στοργᾱ́ tṑ storgā́ |
αἱ στοργαί hai storgaí | ||||||||||
Genitive | τῆς στοργῆς tês storgês |
τοῖν στοργαῖν toîn storgaîn |
τῶν στοργῶν tôn storgôn | ||||||||||
Dative | τῇ στοργῇ têi storgêi |
τοῖν στοργαῖν toîn storgaîn |
ταῖς στοργαῖς taîs storgaîs | ||||||||||
Accusative | τὴν στοργήν tḕn storgḗn |
τὼ στοργᾱ́ tṑ storgā́ |
τᾱ̀ς στοργᾱ́ς tā̀s storgā́s | ||||||||||
Vocative | στοργή storgḗ |
στοργᾱ́ storgā́ |
στοργαί storgaí | ||||||||||
Notes: |
|
Inherited from Ancient Greek στοργή (storgḗ).
στοργή • (storgí) f (uncountable)
singular | |
---|---|
nominative | στοργή (storgí) |
genitive | στοργής (storgís) |
accusative | στοργή (storgí) |
vocative | στοργή (storgí) |