From στόμα (stóma, “mouth”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
στόμῐον • (stómion) n (genitive στομῐ́ου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ στόμῐον tò stómion |
τὼ στομῐ́ω tṑ stomíō |
τᾰ̀ στόμῐᾰ tà stómia | ||||||||||
Genitive | τοῦ στομῐ́ου toû stomíou |
τοῖν στομῐ́οιν toîn stomíoin |
τῶν στομῐ́ων tôn stomíōn | ||||||||||
Dative | τῷ στομῐ́ῳ tôi stomíōi |
τοῖν στομῐ́οιν toîn stomíoin |
τοῖς στομῐ́οις toîs stomíois | ||||||||||
Accusative | τὸ στόμῐον tò stómion |
τὼ στομῐ́ω tṑ stomíō |
τᾰ̀ στόμῐᾰ tà stómia | ||||||||||
Vocative | στόμῐον stómion |
στομῐ́ω stomíō |
στόμῐᾰ stómia | ||||||||||
Notes: |
|