From στόμα (stóma, “mouth”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
στόμῐον • (stómĭon) n (genitive στομῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ στόμῐον tò stómĭon |
τὼ στομῐ́ω tṑ stomĭ́ō |
τᾰ̀ στόμῐᾰ tằ stómĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ στομῐ́ου toû stomĭ́ou |
τοῖν στομῐ́οιν toîn stomĭ́oin |
τῶν στομῐ́ων tôn stomĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ στομῐ́ῳ tôi stomĭ́ōi |
τοῖν στομῐ́οιν toîn stomĭ́oin |
τοῖς στομῐ́οις toîs stomĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ στόμῐον tò stómĭon |
τὼ στομῐ́ω tṑ stomĭ́ō |
τᾰ̀ στόμῐᾰ tằ stómĭă | ||||||||||
| Vocative | στόμῐον stómĭon |
στομῐ́ω stomĭ́ō |
στόμῐᾰ stómĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||