συγχωρέων • (sunkhōréōn) m (feminine συγχωρέουσᾰ, neuter συγχωρέον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | συγχωρέων sunkhōréōn |
συγχωρέουσᾰ sunkhōréousă |
συγχωρέον sunkhōréon |
συγχωρέοντε sunkhōréonte |
συγχωρεούσᾱ sunkhōreoúsā |
συγχωρέοντε sunkhōréonte |
συγχωρέοντες sunkhōréontes |
συγχωρέουσαι sunkhōréousai |
συγχωρέοντᾰ sunkhōréontă | |||||
Genitive | συγχωρέοντος sunkhōréontos |
συγχωρεούσης sunkhōreoúsēs |
συγχωρέοντος sunkhōréontos |
συγχωρεόντοιν sunkhōreóntoin |
συγχωρεούσαιν sunkhōreoúsain |
συγχωρεόντοιν sunkhōreóntoin |
συγχωρεόντων sunkhōreóntōn |
συγχωρεουσῶν sunkhōreousôn |
συγχωρεόντων sunkhōreóntōn | |||||
Dative | συγχωρέοντῐ sunkhōréontĭ |
συγχωρεούσῃ sunkhōreoúsēi |
συγχωρέοντῐ sunkhōréontĭ |
συγχωρεόντοιν sunkhōreóntoin |
συγχωρεούσαιν sunkhōreoúsain |
συγχωρεόντοιν sunkhōreóntoin |
συγχωρέουσῐ / συγχωρέουσῐν sunkhōréousĭ(n) |
συγχωρεούσαις sunkhōreoúsais |
συγχωρέουσῐ / συγχωρέουσῐν sunkhōréousĭ(n) | |||||
Accusative | συγχωρέοντᾰ sunkhōréontă |
συγχωρέουσᾰν sunkhōréousăn |
συγχωρέον sunkhōréon |
συγχωρέοντε sunkhōréonte |
συγχωρεούσᾱ sunkhōreoúsā |
συγχωρέοντε sunkhōréonte |
συγχωρέοντᾰς sunkhōréontăs |
συγχωρεούσᾱς sunkhōreoúsās |
συγχωρέοντᾰ sunkhōréontă | |||||
Vocative | συγχωρέων sunkhōréōn |
συγχωρέουσᾰ sunkhōréousă |
συγχωρέον sunkhōréon |
συγχωρέοντε sunkhōréonte |
συγχωρεούσᾱ sunkhōreoúsā |
συγχωρέοντε sunkhōréonte |
συγχωρέοντες sunkhōréontes |
συγχωρέουσαι sunkhōréousai |
συγχωρέοντᾰ sunkhōréontă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
συγχωρεόντως sunkhōreóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|