From the aorist stem of συντρέχω (suntrékhō) + -η (-ē, verbal noun suffix).
σῠνδρομή • (sundromḗ) f (genitive σῠνδρομῆς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σῠνδρομή hē sundromḗ |
τὼ σῠνδρομᾱ́ tṑ sundromā́ |
αἱ σῠνδρομαί hai sundromaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς σῠνδρομῆς tês sundromês |
τοῖν σῠνδρομαῖν toîn sundromaîn |
τῶν σῠνδρομῶν tôn sundromôn | ||||||||||
| Dative | τῇ σῠνδρομῇ têi sundromêi |
τοῖν σῠνδρομαῖν toîn sundromaîn |
ταῖς σῠνδρομαῖς taîs sundromaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν σῠνδρομήν tḕn sundromḗn |
τὼ σῠνδρομᾱ́ tṑ sundromā́ |
τᾱ̀ς σῠνδρομᾱ́ς tā̀s sundromā́s | ||||||||||
| Vocative | σῠνδρομή sundromḗ |
σῠνδρομᾱ́ sundromā́ |
σῠνδρομαί sundromaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek συνδρομή (sundromḗ). For the modern sense of "help", semantic loan from French secours.
συνδρομή • (syndromí) f (plural συνδρομές)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | συνδρομή (syndromí) | συνδρομές (syndromés) |
| genitive | συνδρομής (syndromís) | συνδρομών (syndromón) |
| accusative | συνδρομή (syndromí) | συνδρομές (syndromés) |
| vocative | συνδρομή (syndromí) | συνδρομές (syndromés) |