συντελικός

From the ancient συντελ(ής) (suntel(ḗs)) +‎ -ικός (-ikós), from συντελέω/συντελῶ (sunteléō/suntelô). Morphologically, συν- (sun-) +‎ τέλ(ος) (tél(os)) +‎ -ής (-ḗs).

συντελικός • (suntelikós) m (feminine συντελική, neuter συντελικόν); first/second declension (Koine)

1. belonging to
2. (grammar) completed sense of perfective tenses e.g. aorist, perfect

• συντελικῶς (suntelikôs, adverb)
• ὑπερσυντέλικος m (hupersuntélikos, “past perfect”)
• ὑπερσυντελικός (hupersuntelikós, adjective)

• see: συντελέω / συντελῶ (sunteléō / suntelô), σύν (sún), and τέλος (télos).

Learned borrowing from Koine Greek συντελικός (suntelikós, “belonging to; completed sense of tenses”).^[1] Morphologically, συντελ(ής) (syntel(ís)) +‎ -ικός (-ikós)

• IPA^(key): /sin.de.liˈkos/
• Hyphenation: συ‧ντε‧λι‧κός
• Old Hyphenation: συν‧τε‧λι‧κός

συντελικός • (syntelikós) m (feminine συντελική, neuter συντελικό)

1. (grammar) relating to perfective aspect of tenses, with the sense: completed

   Οι συντελικοί χρόνοι στα νέα ελληνικά είναι: παρακείμενος, υπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλοντας

   Oi syntelikoí chrónoi sta néa elliniká eínai: parakeímenos, ypersyntélikos, tetelesménos méllontas

   The perfective tenses in Modern Greek are: present perfect, past perfect, future perfect.

1=συντελικ

• συντελεσμένος (syntelesménos, participle)
• υπερσυντέλικος m (ypersyntélikos, “past perfect”)

• see: συντελώ (synteló), συν (syn), and τέλος (télos)