συρρέω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “together”) +‎ ῥέω (rhéō, “to flow”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syr̥.r̥é.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syrˈre.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syrˈre.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syrˈre.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈre.o/

Verb

σῠρρέω • (surrhéō)

to flow together, flow in the same stream (also used figuratively)

Inflection

Present: συρρέω, συρρέομαι (Optionally contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συρρέω	συρρέεις, συρρεῖς	συρρέει, συρρεῖ	συρρέετον, συρρεῖτον	συρρέετον, συρρεῖτον	συρρέομεν	συρρέετε, συρρεῖτε	συρρέουσῐ(ν)
	subjunctive	συρρέω	συρρέῃς	συρρέῃ	συρρέητον	συρρέητον	συρρέωμεν	συρρέητε	συρρέωσῐ(ν)
	optative	συρρέοιμῐ	συρρέοις	συρρέοι	συρρέοιτον	συρρεοίτην	συρρέοιμεν	συρρέοιτε	συρρέοιεν
	imperative		σύρρεε, σύρρει	συρρεέτω, συρρείτω	συρρέετον, συρρεῖτον	συρρεέτων, συρρείτων		συρρέετε, συρρεῖτε	συρρεόντων
middle/ passive	indicative	συρρέομαι	συρρέει, συρρέῃ, συρρεῖ	συρρέεται, συρρεῖται	συρρέεσθον, συρρεῖσθον	συρρέεσθον, συρρεῖσθον	συρρεόμεθᾰ	συρρέεσθε, συρρεῖσθε	συρρέονται
	subjunctive	συρρέωμαι	συρρέῃ	συρρέηται	συρρέησθον	συρρέησθον	συρρεώμεθᾰ	συρρέησθε	συρρέωνται
	optative	συρρεοίμην	συρρέοιο	συρρέοιτο	συρρέοισθον	συρρεοίσθην	συρρεοίμεθᾰ	συρρέοισθε	συρρέοιντο
	imperative		συρρέου	συρρεέσθω, συρρείσθω	συρρέεσθον, συρρεῖσθον	συρρεέσθων, συρρείσθων		συρρέεσθε, συρρεῖσθε	συρρεέσθων, συρρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		συρρέειν, συρρεῖν				συρρέεσθαι, συρρεῖσθαι
participle	m	συρρέων				συρρεόμενος
	f	συρρέουσᾰ				συρρεομένη
	n	συρρέον				συρρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: σῠνέρρεον, σῠνερρεόμην (Optionally contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνέρρεον	σῠνέρρεες, σῠνέρρεις	σῠνέρρεε(ν), σῠνέρρει(ν)	σῠνερρέετον, σῠνερρεῖτον	σῠνερρεέτην, σῠνερρείτην	σῠνερρέομεν	σῠνερρέετε, σῠνερρεῖτε	σῠνέρρεον
middle	indicative	σῠνερρεόμην	σῠνερρέου	σῠνερρέετο, σῠνερρεῖτο	σῠνερρέεσθον, σῠνερρεῖσθον	σῠνερρεέσθην, σῠνερρείσθην	σῠνερρεόμεθᾰ	σῠνερρέεσθε, σῠνερρεῖσθε	σῠνερρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: συρρῠήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	συρρῠήσομαι	συρρῠήσῃ	συρρῠήσεται	συρρῠήσεσθον	συρρῠήσεσθον	συρρῠησόμεθᾰ	συρρῠήσεσθε	συρρῠήσονται
passive	optative	συρρῠησοίμην	συρρῠήσοιο	συρρῠήσοιτο	συρρῠήσοισθον	συρρῠησοίσθην	συρρῠησοίμεθᾰ	συρρῠήσοισθε	συρρῠήσοιντο
							passive
infinitive							συρρῠήσεσθαι
participle	m						συρρῠησόμενος
	f						συρρῠησομένη
	n						συρρῠησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: σῠνέρρευσᾰ, σῠνερρευσᾰ́μην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνέρρευσᾰ	σῠνέρρευσᾰς	σῠνέρρευσε(ν)	σῠνερρεύσᾰτον	σῠνερρευσᾰ́την	σῠνερρεύσᾰμεν	σῠνερρεύσᾰτε	σῠνέρρευσᾰν
	subjunctive	συρρεύσω	συρρεύσῃς	συρρεύσῃ	συρρεύσητον	συρρεύσητον	συρρεύσωμεν	συρρεύσητε	συρρεύσωσῐ(ν)
	optative	συρρεύσαιμῐ	συρρεύσειᾰς, συρρεύσαις	συρρεύσειε(ν), συρρεύσαι	συρρευσεῖτον	συρρευσείτην	συρρευσεῖμεν	συρρευσεῖτε	συρρευσεῖεν
	imperative		σύρρευσον	συρρευσᾰ́τω	συρρεύσᾰτον	συρρευσᾰ́των		συρρεύσᾰτε	συρρευσᾰ́ντων
middle	indicative	σῠνερρευσᾰ́μην	σῠνερρεύσω	σῠνερρεύσᾰτο	σῠνερρεύσᾰσθον	σῠνερρευσᾰ́σθην	σῠνερρευσᾰ́μεθᾰ	σῠνερρεύσᾰσθε	σῠνερρεύσᾰντο
	subjunctive	συρρεύσωμαι	συρρεύσηαι	συρρεύσηται	συρρεύσησθον	συρρεύσησθον	συρρευσώμεθᾰ	συρρεύσησθε	συρρεύσωνται
	optative	συρρευσαίμην	συρρεύσαιο	συρρεύσαιτο	συρρεύσαισθον	συρρευσαίσθην	συρρευσαίμεθᾰ	συρρεύσαισθε	συρρεύσαιντο
	imperative		σύρρευσαι	συρρευσᾰ́σθω	συρρεύσᾰσθον	συρρευσᾰ́σθων		συρρεύσᾰσθε	συρρευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		συρρεῦσαι			συρρεύσᾰσθαι
participle	m	συρρεύσᾱς			συρρευσᾰ́μενος
	f	συρρεύσᾱσᾰ			συρρευσᾰμένη
	n	συρρεῦσᾰν			συρρευσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: σῠνερρῠ́ην (Attic - Passive with active sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	σῠνερρῠ́ην	σῠνερρῠ́ης	σῠνερρῠ́η	σῠνερρῠ́ητον	σῠνερρῠήτην	σῠνερρῠ́ημεν	σῠνερρῠ́ητε	σῠνερρῠ́ησᾰν
	subjunctive	συρρῠῶ	συρρῠῇς	συρρῠῇ	συρρῠῆτον	συρρῠῆτον	συρρῠῶμεν	συρρῠῆτε	συρρῠῶσῐ(ν)
	optative	συρρῠείην	συρρῠείης	συρρῠείη	συρρῠεῖτον, συρρῠείητον	συρρῠείτην, συρρῠειήτην	συρρῠεῖμεν, συρρῠείημεν	συρρῠεῖτε, συρρῠείητε	συρρῠεῖεν, συρρῠείησᾰν
	imperative		συρρῠ́ηθῐ, συρρῦθῐ	συρρῠήτω, συρρῡ́τω	συρρῠ́ητον	συρρῠήτων		συρρῠ́ητε, συρρῦτε	συρρῠέντων, συρρῡ́ντων
							passive
infinitive							συρρῠῆναι
participle	m						συρρῠείς
	f						συρρῠεῖσᾰ
	n						συρρῠέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: σῠνερρύηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνερρύηκᾰ	σῠνερρύηκᾰς	σῠνερρύηκε(ν)	σῠνερρυήκᾰτον	σῠνερρυήκᾰτον	σῠνερρυήκᾰμεν	σῠνερρυήκᾰτε	σῠνερρυήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σῠνερρυήκω	σῠνερρυήκῃς	σῠνερρυήκῃ	σῠνερρυήκητον	σῠνερρυήκητον	σῠνερρυήκωμεν	σῠνερρυήκητε	σῠνερρυήκωσῐ(ν)
	optative	σῠνερρυήκοιμῐ, σῠνερρυηκοίην	σῠνερρυήκοις, σῠνερρυηκοίης	σῠνερρυήκοι, σῠνερρυηκοίη	σῠνερρυήκοιτον	σῠνερρυηκοίτην	σῠνερρυήκοιμεν	σῠνερρυήκοιτε	σῠνερρυήκοιεν
	imperative		σῠνερρύηκε	σῠνερρυηκέτω	σῠνερρυήκετον	σῠνερρυηκέτων		σῠνερρυήκετε	σῠνερρυηκόντων
		active
infinitive		σῠνερρυηκέναι
participle	m	σῠνερρυηκώς
	f	σῠνερρυηκυῖᾰ
	n	σῠνερρυηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: σῠνέρευκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνέρευκᾰ	σῠνέρευκᾰς	σῠνέρευκε(ν)	σῠνερεύκᾰτον	σῠνερεύκᾰτον	σῠνερεύκᾰμεν	σῠνερεύκᾰτε	σῠνερεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σῠνερεύκω	σῠνερεύκῃς	σῠνερεύκῃ	σῠνερεύκητον	σῠνερεύκητον	σῠνερεύκωμεν	σῠνερεύκητε	σῠνερεύκωσῐ(ν)
	optative	σῠνερεύκοιμῐ, σῠνερευκοίην	σῠνερεύκοις, σῠνερευκοίης	σῠνερεύκοι, σῠνερευκοίη	σῠνερεύκοιτον	σῠνερευκοίτην	σῠνερεύκοιμεν	σῠνερεύκοιτε	σῠνερεύκοιεν
	imperative		σῠνέρευκε	σῠνερευκέτω	σῠνερεύκετον	σῠνερευκέτων		σῠνερεύκετε	σῠνερευκόντων
		active
infinitive		σῠνερευκέναι
participle	m	σῠνερευκώς
	f	σῠνερευκυῖᾰ
	n	σῠνερευκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπῐσυρρέω (episurrhéō, “flow together”)
ἐπῐσύρροια f (episúrrhoia, “conflux”)
σύρρευσῐς f (súrrheusis, “flowing together, conflux”)
συρροή f (surrhoḗ, “conflux”)
σύρροος, σύρρους (súrrhoos, súrrhous, “flowing together, confluent”)
σύρρῠσις (súrrhusis, “flowing together, conflux”)

Descendants

Greek: συρρέω (syrréo)

Greek

Etymology

Ancient Greek συρρέω. Morphologically, from συν+ρ>συρρ (“together”) +‎ ρέω (“flow”).

Pronunciation

IPA^(key): /siˈre.o/
Hyphenation: συρ‧ρέ‧ω

Verb

συρρέω • (syrréo) (past συνέρρευσα, passive —)

(of people) to flock
(literal, of water) to flow together

Conjugation

συρρέω (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	συρρέω	συρρεύσω
2 sg	συρρέεις	συρρεύσεις
3 sg	συρρέει	συρρεύσει

1 pl	συρρέουμε, [‑ομε]	συρρεύσουμε, [‑ομε]
2 pl	συρρέετε	συρρεύσετε
3 pl	συρρέουν(ε)	συρρεύσουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	συνέρρεα	συνέρρευσα
2 sg	συνέρρεες	συνέρρευσες
3 sg	συνέρρεε	συνέρρευσε

1 pl	συρρέαμε	συρρεύσαμε
2 pl	συρρέατε	συρρεύσατε
3 pl	συνέρρεαν, συρρέαν(ε)	συνέρρευσαν, συρρεύσαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα συρρέω ➤	θα συρρεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συρρέεις, …	θα συρρεύσεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … συρρεύσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … συρρεύσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … συρρεύσει

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	(σύρρεε)	σύρρευσε
2 pl	συρρέετε	συρρεύστε

Other forms
Active present participle ➤	συρρέοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας συρρεύσει ➤
Passive perfect participle ➤	—

Nonfinite form ➤	συρρεύσει


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

κοσμοσυρροή f (kosmosyrroḯ, “flocking of people, large crowd”)
συρροή f (syrroḯ, “flocking; conflux”)
- κατά συρροήν (katá syrroḯn) (law)

and see: ρέω (réo, “flow”)

συρρέω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

Wikious

Boobota

Sagapedia