From σφῦρα (sphûra, “hammer, mallet”) + -αινᾰ (-aina).
σφῡ́ραινᾰ • (sphū́raina) f (genitive σφῡραίνης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σφῡ́ραινᾰ hē sphū́raina |
τὼ σφῡραίνᾱ tṑ sphūraínā |
αἱ σφῡ́ραιναι hai sphū́rainai | ||||||||||
| Genitive | τῆς σφῡραίνης tês sphūraínēs |
τοῖν σφῡραίναιν toîn sphūraínain |
τῶν σφῡραινῶν tôn sphūrainôn | ||||||||||
| Dative | τῇ σφῡραίνῃ têi sphūraínēi |
τοῖν σφῡραίναιν toîn sphūraínain |
ταῖς σφῡραίναις taîs sphūraínais | ||||||||||
| Accusative | τὴν σφῡ́ραινᾰν tḕn sphū́rainan |
τὼ σφῡραίνᾱ tṑ sphūraínā |
τᾱ̀ς σφῡραίνᾱς tā̀s sphūraínās | ||||||||||
| Vocative | σφῡ́ραινᾰ sphū́raina |
σφῡραίνᾱ sphūraínā |
σφῡ́ραιναι sphū́rainai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||