From σχίζω (skhízō, “to break, to tear”).
σχίζᾰ • (skhíza) f (genitive σχίζης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σχῐ́ζᾰ hē skhíza |
τὼ σχῐ́ζᾱ tṑ skhízā |
αἱ σχῐ́ζαι hai skhízai | ||||||||||
| Genitive | τῆς σχῐ́ζης tês skhízēs |
τοῖν σχῐ́ζαιν toîn skhízain |
τῶν σχῐζῶν tôn skhizôn | ||||||||||
| Dative | τῇ σχῐ́ζῃ têi skhízēi |
τοῖν σχῐ́ζαιν toîn skhízain |
ταῖς σχῐ́ζαις taîs skhízais | ||||||||||
| Accusative | τὴν σχῐ́ζᾰν tḕn skhízan |
τὼ σχῐ́ζᾱ tṑ skhízā |
τᾱ̀ς σχῐ́ζᾱς tā̀s skhízās | ||||||||||
| Vocative | σχῐ́ζᾰ skhíza |
σχῐ́ζᾱ skhízā |
σχῐ́ζαι skhízai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||