From σωρός (sōrós, “heap”) + -ῑ́της (-ī́tēs).
σωρῑ́της • (sōrī́tēs) m (genitive σωρῑ́του); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σωρῑ́της ho sōrī́tēs |
τὼ σωρῑ́τᾱ tṑ sōrī́tā |
οἱ σωρῖται hoi sōrîtai | ||||||||||
Genitive | τοῦ σωρῑ́του toû sōrī́tou |
τοῖν σωρῑ́ταιν toîn sōrī́tain |
τῶν σωρῑτῶν tôn sōrītôn | ||||||||||
Dative | τῷ σωρῑ́τῃ tôi sōrī́tēi |
τοῖν σωρῑ́ταιν toîn sōrī́tain |
τοῖς σωρῑ́ταις toîs sōrī́tais | ||||||||||
Accusative | τὸν σωρῑ́την tòn sōrī́tēn |
τὼ σωρῑ́τᾱ tṑ sōrī́tā |
τοὺς σωρῑ́τᾱς toùs sōrī́tās | ||||||||||
Vocative | σωρῖτᾰ sōrîta |
σωρῑ́τᾱ sōrī́tā |
σωρῖται sōrîtai | ||||||||||
Notes: |
|