From τετανός (tetanós, “stretched, rigid”), a reduplicated formation from τείνω (teínō).
τέτᾰνος • (tétănos) m (genitive τετᾰ́νου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ τέτᾰνος ho tétănos |
τὼ τετᾰ́νω tṑ tetắnō |
οἱ τέτᾰνοι hoi tétănoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ τετᾰ́νου toû tetắnou |
τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetắnoin |
τῶν τετᾰ́νων tôn tetắnōn | ||||||||||
Dative | τῷ τετᾰ́νῳ tôi tetắnōi |
τοῖν τετᾰ́νοιν toîn tetắnoin |
τοῖς τετᾰ́νοις toîs tetắnois | ||||||||||
Accusative | τὸν τέτᾰνον tòn tétănon |
τὼ τετᾰ́νω tṑ tetắnō |
τοὺς τετᾰ́νους toùs tetắnous | ||||||||||
Vocative | τέτᾰνε tétăne |
τετᾰ́νω tetắnō |
τέτᾰνοι tétănoi | ||||||||||
Notes: |
|
τέτανος • (tétanos) m (uncountable)
singular | |
---|---|
nominative | τέτανος (tétanos) |
genitive | τετάνου (tetánou) |
accusative | τέτανο (tétano) |
vocative | τέτανε (tétane) |