τήκω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word τήκω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word τήκω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say τήκω in singular and plural. Everything you need to know about the word τήκω you have here. The definition of the word τήκω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofτήκω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Indo-European *teh₂- (“to melt”). Cognates include Latin tabeo, Sanskrit तोयम् (toyam), Old Armenian թանամ (tʻanam, “I wet”) and Old English þawian (English thaw).

Verb

τήκω • (tḗkō)

  1. (transitive, of metals) to melt, melt down
  2. (figuratively) to dissolve, cause to waste or pine away

Inflection

   Present: τήκω, τήκομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τήκω τήκεις τήκει τήκετον τήκετον τήκομεν τήκετε τήκουσῐ(ν)
subjunctive τήκω τήκῃς τήκῃ τήκητον τήκητον τήκωμεν τήκητε τήκωσῐ(ν)
optative τήκοιμῐ τήκοις τήκοι τήκοιτον τηκοίτην τήκοιμεν τήκοιτε τήκοιεν
imperative   τῆκε τηκέτω τήκετον τηκέτων   τήκετε τηκόντων
middle/
passive 		indicative τήκομαι τήκῃ,
τήκει 		τήκεται τήκεσθον τήκεσθον τηκόμεθᾰ τήκεσθε τήκονται
subjunctive τήκωμαι τήκῃ τήκηται τήκησθον τήκησθον τηκώμεθᾰ τήκησθε τήκωνται
optative τηκοίμην τήκοιο τήκοιτο τήκοισθον τηκοίσθην τηκοίμεθᾰ τήκοισθε τήκοιντο
imperative   τήκου τηκέσθω τήκεσθον τηκέσθων   τήκεσθε τηκέσθων
active middle/passive
infinitive τήκειν τήκεσθαι
participle m τήκων τηκόμενος
f τήκουσᾰ τηκομένη
n τῆκον τηκόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτηκον, ἐτηκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτηκον ἔτηκες ἔτηκε(ν) ἐτήκετον ἐτηκέτην ἐτήκομεν ἐτήκετε ἔτηκον
middle/
passive 		indicative ἐτηκόμην ἐτήκου ἐτήκετο ἐτήκεσθον ἐτηκέσθην ἐτηκόμεθᾰ ἐτήκεσθε ἐτήκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τήξω, τήξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τήξω τήξεις τήξει τήξετον τήξετον τήξομεν τήξετε τήξουσῐ(ν)
optative τήξοιμῐ τήξοις τήξοι τήξοιτον τηξοίτην τήξοιμεν τήξοιτε τήξοιεν
middle indicative τήξομαι τήξῃ,
τήξει 		τήξεται τήξεσθον τήξεσθον τηξόμεθᾰ τήξεσθε τήξονται
optative τηξοίμην τήξοιο τήξοιτο τήξοισθον τηξοίσθην τηξοίμεθᾰ τήξοισθε τήξοιντο
active middle
infinitive τήξειν τήξεσθαι
participle m τήξων τηξόμενος
f τήξουσᾰ τηξομένη
n τῆξον τηξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτηξᾰ, ἐτηξᾰ́μην, ἐτήχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτηξᾰ ἔτηξᾰς ἔτηξε(ν) ἐτήξᾰτον ἐτηξᾰ́την ἐτήξᾰμεν ἐτήξᾰτε ἔτηξᾰν
subjunctive τήξω τήξῃς τήξῃ τήξητον τήξητον τήξωμεν τήξητε τήξωσῐ(ν)
optative τήξαιμῐ τήξειᾰς,
τήξαις 		τήξειε(ν),
τήξαι 		τήξαιτον τηξαίτην τήξαιμεν τήξαιτε τήξειᾰν,
τήξαιεν
imperative   τῆξον τηξᾰ́τω τήξᾰτον τηξᾰ́των   τήξᾰτε τηξᾰ́ντων
middle indicative ἐτηξᾰ́μην ἐτήξω ἐτήξᾰτο ἐτήξᾰσθον ἐτηξᾰ́σθην ἐτηξᾰ́μεθᾰ ἐτήξᾰσθε ἐτήξᾰντο
subjunctive τήξωμαι τήξῃ τήξηται τήξησθον τήξησθον τηξώμεθᾰ τήξησθε τήξωνται
optative τηξαίμην τήξαιο τήξαιτο τήξαισθον τηξαίσθην τηξαίμεθᾰ τήξαισθε τήξαιντο
imperative   τῆξαι τηξᾰ́σθω τήξᾰσθον τηξᾰ́σθων   τήξᾰσθε τηξᾰ́σθων
passive indicative ἐτήχθην ἐτήχθης ἐτήχθη ἐτήχθητον ἐτηχθήτην ἐτήχθημεν ἐτήχθητε ἐτήχθησᾰν
subjunctive τηχθῶ τηχθῇς τηχθῇ τηχθῆτον τηχθῆτον τηχθῶμεν τηχθῆτε τηχθῶσῐ(ν)
optative τηχθείην τηχθείης τηχθείη τηχθεῖτον,
τηχθείητον 		τηχθείτην,
τηχθειήτην 		τηχθεῖμεν,
τηχθείημεν 		τηχθεῖτε,
τηχθείητε 		τηχθεῖεν,
τηχθείησᾰν
imperative   τήχθητῐ τηχθήτω τήχθητον τηχθήτων   τήχθητε τηχθέντων
active middle passive
infinitive τῆξαι τήξᾰσθαι τηχθῆναι
participle m τήξᾱς τηξᾰ́μενος τηχθείς
f τήξᾱσᾰ τηξᾰμένη τηχθεῖσᾰ
n τῆξᾰν τηξᾰ́μενον τηχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτάκην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐτάκην ἐτάκης ἐτάκη ἐτάκητον ἐτακήτην ἐτάκημεν ἐτάκητε ἐτάκησᾰν
subjunctive τακῶ τακῇς τακῇ τακῆτον τακῆτον τακῶμεν τακῆτε τακῶσῐ(ν)
optative τακείην τακείης τακείη τακεῖτον,
τακείητον 		τακείτην,
τακειήτην 		τακεῖμεν,
τακείημεν 		τακεῖτε,
τακείητε 		τακεῖεν,
τακείησᾰν
imperative   τάκηθῐ τακήτω τάκητον τακήτων   τάκητε τακέντων
passive
infinitive τακῆναι
participle m τακείς
f τακεῖσᾰ
n τακέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτηκᾰ, τέτηγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέτηκᾰ τέτηκᾰς τέτηκε(ν) τετήκᾰτον τετήκᾰτον τετήκᾰμεν τετήκᾰτε τετήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετήκω τετήκῃς τετήκῃ τετήκητον τετήκητον τετήκωμεν τετήκητε τετήκωσῐ(ν)
optative τετήκοιμῐ,
τετηκοίην 		τετήκοις,
τετηκοίης 		τετήκοι,
τετηκοίη 		τετήκοιτον τετηκοίτην τετήκοιμεν τετήκοιτε τετήκοιεν
imperative   τέτηκε τετηκέτω τετήκετον τετηκέτων   τετήκετε τετηκόντων
middle/
passive 		indicative τέτηγμαι τέτηξαι τέτηκται τέτηχθον τέτηχθον τετήγμεθᾰ τέτηχθε τετήκᾰται
subjunctive τετηγμένος ὦ τετηγμένος ᾖς τετηγμένος ᾖ τετηγμένω ἦτον τετηγμένω ἦτον τετηγμένοι ὦμεν τετηγμένοι ἦτε τετηγμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετηγμένος εἴην τετηγμένος εἴης τετηγμένος εἴη τετηγμένω εἴητον/εἶτον τετηγμένω εἰήτην/εἴτην τετηγμένοι εἴημεν/εἶμεν τετηγμένοι εἴητε/εἶτε τετηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τέτηξο τετήχθω τέτηχθον τετήχθων   τέτηχθε τετήχθων
active middle/passive
infinitive τετηκέναι τετῆχθαι
participle m τετηκώς τετηγμένος
f τετηκυῖᾰ τετηγμένη
n τετηκός τετηγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετήκειν, ἐτετήγμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετήκειν,
ἐτετήκη 		ἐτετήκεις,
ἐτετήκης 		ἐτετήκει(ν) ἐτετήκετον ἐτετηκέτην ἐτετήκεμεν ἐτετήκετε ἐτετήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετήγμην ἐτέτηξο ἐτέτηκτο ἐτέτηχθον ἐτετήχθην ἐτετήγμεθᾰ ἐτέτηχθε ἐτετήκᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia