From Ancient Greek τελικός (telikós), from τέλος (télos) + -ικός (-ikós).
τελικός • (telikós) m (feminine τελική, neuter τελικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | τελικός (telikós) | τελική (telikí) | τελικό (telikó) | τελικοί (telikoí) | τελικές (telikés) | τελικά (teliká) | |
genitive | τελικού (telikoú) | τελικής (telikís) | τελικού (telikoú) | τελικών (telikón) | τελικών (telikón) | τελικών (telikón) | |
accusative | τελικό (telikó) | τελική (telikí) | τελικό (telikó) | τελικούς (telikoús) | τελικές (telikés) | τελικά (teliká) | |
vocative | τελικέ (teliké) | τελική (telikí) | τελικό (telikó) | τελικοί (telikoí) | τελικές (telikés) | τελικά (teliká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τελικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τελικός, etc.)
τελικός • (telikós) m (plural τελικοί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | τελικός (telikós) | τελικοί (telikoí) |
genitive | τελικού (telikoú) | τελικών (telikón) |
accusative | τελικό (telikó) | τελικούς (telikoús) |
vocative | τελικέ (teliké) | τελικοί (telikoí) |