τητάω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)teh₂y- (“to steal”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tɛː.tá.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te̝ˈta.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈta.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈta.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈta.o/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ά by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.

Verb

τητάω • (tētáō)

to steal, commit theft, deprive

Conjugation

Present: τητᾰ́ω, τητᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τητᾰ́ω	τητᾰ́εις	τητᾰ́ει	τητᾰ́ετον	τητᾰ́ετον	τητᾰ́ομεν	τητᾰ́ετε	τητᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	τητᾰ́ω	τητᾰ́ῃς	τητᾰ́ῃ	τητᾰ́ητον	τητᾰ́ητον	τητᾰ́ωμεν	τητᾰ́ητε	τητᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	τητᾰ́οιμῐ	τητᾰ́οις	τητᾰ́οι	τητᾰ́οιτον	τητᾰοίτην	τητᾰ́οιμεν	τητᾰ́οιτε	τητᾰ́οιεν
	imperative		τήτᾰε	τητᾰέτω	τητᾰ́ετον	τητᾰέτων		τητᾰ́ετε	τητᾰόντων
middle/ passive	indicative	τητᾰ́ομαι	τητᾰ́ῃ, τητᾰ́ει	τητᾰ́εται	τητᾰ́εσθον	τητᾰ́εσθον	τητᾰόμεθᾰ	τητᾰ́εσθε	τητᾰ́ονται
	subjunctive	τητᾰ́ωμαι	τητᾰ́ῃ	τητᾰ́ηται	τητᾰ́ησθον	τητᾰ́ησθον	τητᾰώμεθᾰ	τητᾰ́ησθε	τητᾰ́ωνται
	optative	τητᾰοίμην	τητᾰ́οιο	τητᾰ́οιτο	τητᾰ́οισθον	τητᾰοίσθην	τητᾰοίμεθᾰ	τητᾰ́οισθε	τητᾰ́οιντο
	imperative		τητᾰ́ου	τητᾰέσθω	τητᾰ́εσθον	τητᾰέσθων		τητᾰ́εσθε	τητᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τητᾰ́ειν				τητᾰ́εσθαι
participle	m	τητᾰ́ων				τητᾰόμενος
	f	τητᾰ́ουσᾰ				τητᾰομένη
	n	τητᾰ́ον				τητᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: τητῶ, τητῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τητῶ	τητᾷς	τητᾷ	τητᾶτον	τητᾶτον	τητῶμεν	τητᾶτε	τητῶσῐ(ν)
	subjunctive	τητῶ	τητᾷς	τητᾷ	τητᾶτον	τητᾶτον	τητῶμεν	τητᾶτε	τητῶσῐ(ν)
	optative	τητῴην, τητῷμῐ	τητῴης, τητῷς	τητῴη, τητῷ	τητῷτον, τητῴητον	τητῴτην, τητῳήτην	τητῷμεν, τητῴημεν	τητῷτε, τητῴητε	τητῷεν, τητῴησᾰν
	imperative		τήτᾱ	τητᾱ́τω	τητᾶτον	τητᾱ́των		τητᾶτε	τητώντων
middle/ passive	indicative	τητῶμαι	τητᾷ	τητᾶται	τητᾶσθον	τητᾶσθον	τητώμεθᾰ	τητᾶσθε	τητῶνται
	subjunctive	τητῶμαι	τητᾷ	τητᾶται	τητᾶσθον	τητᾶσθον	τητώμεθᾰ	τητᾶσθε	τητῶνται
	optative	τητῴμην	τητῷο	τητῷτο	τητῷσθον	τητῴσθην	τητῴμεθᾰ	τητῷσθε	τητῷντο
	imperative		τητῶ	τητᾱ́σθω	τητᾶσθον	τητᾱ́σθων		τητᾶσθε	τητᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		τητᾶν				τητᾶσθαι
participle	m	τητῶν				τητώμενος
	f	τητῶσᾰ				τητωμένη
	n	τητῶν				τητώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Alternative forms

τᾱτάω (tātáō) — Doric

References

τητάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“τητάω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
1889, Henry George Liddell, A Greek-English Lexicon‎ (quotation in English; overall work in English), Harper & Brothers, page 1529: