τρέμω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word τρέμω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word τρέμω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say τρέμω in singular and plural. Everything you need to know about the word τρέμω you have here. The definition of the word τρέμω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofτρέμω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *trémō, from Proto-Indo-European *trem- (“to tremble”),[1] extended form of Proto-Indo-European *ter-. The extended form Proto-Indo-European *tres- also yielded τρέω (tréō, “to dread, to terrify”).

Cognate with Latin tremō, Avestan 𐬙𐬭𐬆𐬭𐬆𐬯𐬀𐬌𐬙𐬌 (trərəsaiti), Ancient Greek τρέω (tréō), Old Irish tarrach, Lithuanian trišu, Latvian trisēt, Old Church Slavonic трѧсѫ (tręsǫ) and Sanskrit त्रसति (trasati).
Also see τρόμος (trómos), τρομέω (troméō).

Pronunciation

 

Verb

τρέμω • (trémō)

  1. to tremble in fear; to be afraid

Inflection

   Present: τρέμω, τρέμομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τρέμω τρέμεις τρέμει τρέμετον τρέμετον τρέμομεν τρέμετε τρέμουσῐ(ν)
subjunctive τρέμω τρέμῃς τρέμῃ τρέμητον τρέμητον τρέμωμεν τρέμητε τρέμωσῐ(ν)
optative τρέμοιμῐ τρέμοις τρέμοι τρέμοιτον τρεμοίτην τρέμοιμεν τρέμοιτε τρέμοιεν
imperative   τρέμε τρεμέτω τρέμετον τρεμέτων   τρέμετε τρεμόντων
middle/
passive 		indicative τρέμομαι τρέμῃ,
τρέμει 		τρέμεται τρέμεσθον τρέμεσθον τρεμόμεθᾰ τρέμεσθε τρέμονται
subjunctive τρέμωμαι τρέμῃ τρέμηται τρέμησθον τρέμησθον τρεμώμεθᾰ τρέμησθε τρέμωνται
optative τρεμοίμην τρέμοιο τρέμοιτο τρέμοισθον τρεμοίσθην τρεμοίμεθᾰ τρέμοισθε τρέμοιντο
imperative   τρέμου τρεμέσθω τρέμεσθον τρεμέσθων   τρέμεσθε τρεμέσθων
active middle/passive
infinitive τρέμειν τρέμεσθαι
participle m τρέμων τρεμόμενος
f τρέμουσᾰ τρεμομένη
n τρέμον τρεμόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτρεμον, ἐτρεμόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτρεμον ἔτρεμες ἔτρεμε(ν) ἐτρέμετον ἐτρεμέτην ἐτρέμομεν ἐτρέμετε ἔτρεμον
middle/
passive 		indicative ἐτρεμόμην ἐτρέμου ἐτρέμετο ἐτρέμεσθον ἐτρεμέσθην ἐτρεμόμεθᾰ ἐτρέμεσθε ἐτρέμοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετρέμηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετρέμηκᾰ τετρέμηκᾰς τετρέμηκε(ν) τετρεμήκᾰτον τετρεμήκᾰτον τετρεμήκᾰμεν τετρεμήκᾰτε τετρεμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετρεμήκω τετρεμήκῃς τετρεμήκῃ τετρεμήκητον τετρεμήκητον τετρεμήκωμεν τετρεμήκητε τετρεμήκωσῐ(ν)
optative τετρεμήκοιμῐ,
τετρεμηκοίην 		τετρεμήκοις,
τετρεμηκοίης 		τετρεμήκοι,
τετρεμηκοίη 		τετρεμήκοιτον τετρεμηκοίτην τετρεμήκοιμεν τετρεμήκοιτε τετρεμήκοιεν
imperative   τετρέμηκε τετρεμηκέτω τετρεμήκετον τετρεμηκέτων   τετρεμήκετε τετρεμηκόντων
active
infinitive τετρεμηκέναι
participle m τετρεμηκώς
f τετρεμηκυῖᾰ
n τετρεμηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: τρέμω (trémo)
  • Mariupol Greek: тре́му (trjému)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “τρέμω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1502-3

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek τρέμω (trémō).

Compare Mariupol Greek тре́му (trjému).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtremo/
  • Hyphenation: τρέ‧μω

Verb

τρέμω • (trémo) (imperfect έτρεμα) found only in the imperfective tenses

  1. to tremble, shake, shiver
    Synonyms: ανατριχιάζω (anatrichiázo), ριγώ (rigó)
  2. (figuratively) to fear, shake from fear
    Synonyms: φοβάμαι (fovámai), τρομάζω (tromázo)

Conjugation

τρέμω   (active forms only imperfective)
Active voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤ Present ➤ Imperfect ➤ Future ➤
1 sg τρέμω έτρεμα θα τρέμω
2 sg τρέμεις έτρεμες θα τρέμεις
3 sg τρέμει έτρεμε θα τρέμει
1 pl τρέμουμε, [‑ομε] τρέμαμε θα τρέμουμε, [‑ομε]
2 pl τρέμετε τρέματε θα τρέμετε
3 pl τρέμουν(ε) έτρεμαν, τρέμαν(ε) θα τρέμουν(ε)
Subjunctive mood ➤ Formed using present tense from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ 2 sg 2 pl
Imperfective aspect — τρέμετε
Other forms Present participle ➤
τρέμοντας ➤
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • Also, passive present participle: τρεμάμενος, -η, -ο.
 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia