From τρώγλη (trṓglē, “hole”) + δύω (dúō, “I get into”) + -της (-tēs).
τρωγλοδῠ́της • (trōglodŭ́tēs) m (genitive τρωγλοδῠ́του); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ τρωγλοδῠ́της ho trōglodŭ́tēs |
τὼ τρωγλοδῠ́τᾱ tṑ trōglodŭ́tā |
οἱ τρωγλοδῠ́ται hoi trōglodŭ́tai | ||||||||||
Genitive | τοῦ τρωγλοδῠ́του toû trōglodŭ́tou |
τοῖν τρωγλοδῠ́ταιν toîn trōglodŭ́tain |
τῶν τρωγλοδῠτῶν tôn trōglodŭtôn | ||||||||||
Dative | τῷ τρωγλοδῠ́τῃ tôi trōglodŭ́tēi |
τοῖν τρωγλοδῠ́ταιν toîn trōglodŭ́tain |
τοῖς τρωγλοδῠ́ταις toîs trōglodŭ́tais | ||||||||||
Accusative | τὸν τρωγλοδῠ́την tòn trōglodŭ́tēn |
τὼ τρωγλοδῠ́τᾱ tṑ trōglodŭ́tā |
τοὺς τρωγλοδῠ́τᾱς toùs trōglodŭ́tās | ||||||||||
Vocative | τρωγλοδῠ́τᾰ trōglodŭ́tă |
τρωγλοδῠ́τᾱ trōglodŭ́tā |
τρωγλοδῠ́ται trōglodŭ́tai | ||||||||||
Notes: |
|