Learned borrowing from Ancient Greek φιλόπονος (philóponos),[1] from φιλό- (philó-) + πόνος (pónos).
φιλόπονος • (filóponos) m (feminine φιλόπονη, neuter φιλόπονο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | φιλόπονος (filóponos) | φιλόπονη (filóponi) | φιλόπονο (filópono) | φιλόπονοι (filóponoi) | φιλόπονες (filópones) | φιλόπονα (filópona) | |
genitive | φιλόπονου (filóponou) | φιλόπονης (filóponis) | φιλόπονου (filóponou) | φιλόπονων (filóponon) | φιλόπονων (filóponon) | φιλόπονων (filóponon) | |
accusative | φιλόπονο (filópono) | φιλόπονη (filóponi) | φιλόπονο (filópono) | φιλόπονους (filóponous) | φιλόπονες (filópones) | φιλόπονα (filópona) | |
vocative | φιλόπονε (filópone) | φιλόπονη (filóponi) | φιλόπονο (filópono) | φιλόπονοι (filóponoi) | φιλόπονες (filópones) | φιλόπονα (filópona) |