φρεατία

φρέᾱρ (phréār) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā)

φρεᾱτῐ́ᾱ • (phreātíā) f (genitive φρεᾱτῐ́ᾱς); first declension

1. a tank, cistern, or reservoir
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 3.1.7:

     ἐπεὶ δὲ ἄλλως οὐκ ἐδύνατο ἑλεῖν, φρεατίαν τεμόμενος ὑπόνομον ὤρυττεν, ὡς ἀφαιρησόμενος τὸ ὕδωρ αὐτῶν. ὡς δ’ ἐκ τοῦ τείχους ἐκθένοντες πολλάκις ἐνέβαλον εἰς τὸ ὄρυγμα καὶ ξύλα καὶ λίθους, ποιησάμενος αὖ χελώνην ξυλίνην ἐπέστησεν ἐπὶ τῇ φρεατίᾳ.

     epeì dè állōs ouk edúnato heleîn, phreatían temómenos hupónomon ṓrutten, hōs aphairēsómenos tò húdōr autôn. hōs d’ ek toû teíkhous ekthénontes pollákis enébalon eis tò órugma kaì xúla kaì líthous, poiēsámenos aû khelṓnēn xulínēn epéstēsen epì têi phreatíāi.

   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 10.28.2:

     ἐπιπολῆς μὲν γὰρ οὐδέν ἐστι φαινόμενον ὕδωρ ἐν τοῖς προειρημένοις τόποις, ὑπόνομοι δὲ πλείους εἰσὶ καὶ διὰ τῆς ἐρήμου φρεατίας ἔχοντες ἀγνοουμένας τοῖς ἀπείροις.

     epipolês mèn gàr oudén esti phainómenon húdōr en toîs proeirēménois tópois, hupónomoi dè pleíous eisì kaì dià tês erḗmou phreatías ékhontes agnoouménas toîs apeírois.

   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 10.28.5:

     πλὴν ὁρῶν Ἀρσάκης ἐπιβαλόμενον αὐτὸν τῇ διὰ τῆς ἐρήμου πορείᾳ, τὸ τηνικάδε χωννύειν καὶ φθείρειν ἐνεχείρησε τὰς φρεατίας.

     plḕn horôn Arsákēs epibalómenon autòn têi dià tês erḗmou poreíāi, tò tēnikáde khōnnúein kaì phtheírein enekheírēse tàs phreatías.

2. an opening in a raft
   • 100 CE – 200 CE, Apollodorus of Damascus, Siege Engines 191.2–4:

     Ἐκϵῖ δέ εἰσι κατ’ ἄκρον ἀφιέμεναι φρεατίαι ϵ̓ν τῷ καταϛρώματι, ϗ̀ καταπήγνυται πασσάλοις ξυλίνοις ἐπιμελῶς.

     Ekeî dé eisi kat’ ákron aphiémenai phreatíai en tôi katastrṓmati, kaì katapḗgnutai passálois xulínois epimelôs.

• φρεᾱτῐαῖος (phreātiaîos)

• → Translingual: Phreatia

• “φρεᾱτία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φρεᾱτία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “φρεατίας”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers