From φρύγω (phrúgō, “to roast”) + -τρον (-tron).
φρῡ́γετρον • (phrū́getron) n (genitive φρῡγέτρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ φρῡ́γετρον tò phrū́getron |
τὼ φρῡγέτρω tṑ phrūgétrō |
τᾰ̀ φρῡ́γετρᾰ tằ phrū́getră | ||||||||||
| Genitive | τοῦ φρῡγέτρου toû phrūgétrou |
τοῖν φρῡγέτροιν toîn phrūgétroin |
τῶν φρῡγέτρων tôn phrūgétrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ φρῡγέτρῳ tôi phrūgétrōi |
τοῖν φρῡγέτροιν toîn phrūgétroin |
τοῖς φρῡγέτροις toîs phrūgétrois | ||||||||||
| Accusative | τὸ φρῡ́γετρον tò phrū́getron |
τὼ φρῡγέτρω tṑ phrūgétrō |
τᾰ̀ φρῡ́γετρᾰ tằ phrū́getră | ||||||||||
| Vocative | φρῡ́γετρον phrū́getron |
φρῡγέτρω phrūgétrō |
φρῡ́γετρᾰ phrū́getră | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||