Пномпе́нь • (Pnompénʹ) m inan (genitive Пномпе́ня)
singular | |
---|---|
nominative | Пномпе́нь Pnompénʹ |
genitive | Пномпе́ня Pnompénja |
dative | Пномпе́ню Pnompénju |
accusative | Пномпе́нь Pnompénʹ |
instrumental | Пномпе́нем Pnompénem |
prepositional | Пномпе́не Pnompéne |
Пномпе́нь • (Pnompénʹ) m inan (genitive Пномпе́ня, uncountable)
singular | |
---|---|
nominative | Пномпе́нь Pnompénʹ |
genitive | Пномпе́ня Pnompénja |
dative | Пномпе́неві, Пномпе́ню Pnompénevi, Pnompénju |
accusative | Пномпе́нь Pnompénʹ |
instrumental | Пномпе́нем Pnompénem |
locative | Пномпе́ню, Пномпе́ні Pnompénju, Pnompéni |
vocative | Пномпе́ню Pnompénju |