From аб- (ab-) + вазі́ць (vazícʹ).
абво́зіць • (abvózicʹ) impf (perfective абве́зці)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | абво́зіць abvózicʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | — |
| adverbial | абво́зячы abvózjačy |
абво́зіўшы abvóziŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
абво́жу abvóžu |
бу́ду абво́зіць búdu abvózicʹ |
| 2nd singular ты |
абво́зіш abvóziš |
бу́дзеш абво́зіць búdzješ abvózicʹ |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
абво́зіць abvózicʹ |
бу́дзе абво́зіць búdzje abvózicʹ |
| 1st plural мы |
абво́зім abvózim |
бу́дзем абво́зіць búdzjem abvózicʹ |
| 2nd plural вы |
абво́зіце abvózicje |
бу́дзеце абво́зіць búdzjecje abvózicʹ |
| 3rd plural яны́ |
абво́зяць abvózjacʹ |
бу́дуць абво́зіць búducʹ abvózicʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | абво́зь abvózʹ |
абво́зьце abvózʹcje |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
абво́зіў abvóziŭ |
абво́зілі abvózili |
| feminine я / ты / яна́ |
абво́зіла abvózila | |
| neuter яно́ |
абво́зіла abvózila | |