а́рфа • (árfa) f
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | а́рфа árfa |
а́рфи árfi |
definite | а́рфата árfata |
а́рфите árfite |
Borrowed from Russian а́рфа (árfa), from German Harfe.
арфа • (arfa)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | арфа (arfa) | арфалар (arfalar) |
genitive | арфаның (arfanyñ) | арфалардың (arfalardyñ) |
dative | арфаға (arfağa) | арфаларға (arfalarğa) |
accusative | арфаны (arfany) | арфаларды (arfalardy) |
locative | арфада (arfada) | арфаларда (arfalarda) |
ablative | арфадан (arfadan) | арфалардан (arfalardan) |
instrumental | арфамен (arfamen) | арфалармен (arfalarmen) |
а́рфа • (árfa) f inan (genitive а́рфы, nominative plural а́рфы, genitive plural арф)
а́рфа • (árfa) f inan (genitive а́рфи, nominative plural а́рфи, genitive plural арф)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | а́рфа árfa |
а́рфи árfy |
genitive | а́рфи árfy |
арф arf |
dative | а́рфі árfi |
а́рфам árfam |
accusative | а́рфу árfu |
а́рфи árfy |
instrumental | а́рфою árfoju |
а́рфами árfamy |
locative | а́рфі árfi |
а́рфах árfax |
vocative | а́рфо árfo |
а́рфи árfy |