From без- (bez-) + основа́ние (osnovánije) + -тельный (-telʹnyj), a calque of German grundlos. First attested in 1842.
безоснова́тельный • (bezosnovátelʹnyj)
masculine | neuter | feminine | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominative | безоснова́тельный bezosnovátelʹnyj |
безоснова́тельное bezosnovátelʹnoje |
безоснова́тельная bezosnovátelʹnaja |
безоснова́тельные bezosnovátelʹnyje | |
genitive | безоснова́тельного bezosnovátelʹnovo |
безоснова́тельной bezosnovátelʹnoj |
безоснова́тельных bezosnovátelʹnyx | ||
dative | безоснова́тельному bezosnovátelʹnomu |
безоснова́тельной bezosnovátelʹnoj |
безоснова́тельным bezosnovátelʹnym | ||
accusative | animate | безоснова́тельного bezosnovátelʹnovo |
безоснова́тельное bezosnovátelʹnoje |
безоснова́тельную bezosnovátelʹnuju |
безоснова́тельных bezosnovátelʹnyx |
inanimate | безоснова́тельный bezosnovátelʹnyj |
безоснова́тельные bezosnovátelʹnyje | |||
instrumental | безоснова́тельным bezosnovátelʹnym |
безоснова́тельной, безоснова́тельною bezosnovátelʹnoj, bezosnovátelʹnoju |
безоснова́тельными bezosnovátelʹnymi | ||
prepositional | безоснова́тельном bezosnovátelʹnom |
безоснова́тельной bezosnovátelʹnoj |
безоснова́тельных bezosnovátelʹnyx | ||
short form | безоснова́телен bezosnovátelen |
безоснова́тельно bezosnovátelʹno |
безоснова́тельна bezosnovátelʹna |
безоснова́тельны bezosnovátelʹny |