бес- (bes-) + причи́на (pričína) + -ный (-nyj)
беспричи́нный • (bespričínnyj) (comparative (по)беспричи́ннее or (по)беспричи́нней)
masculine | neuter | feminine | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominative | беспричи́нный bespričínnyj |
беспричи́нное bespričínnoje |
беспричи́нная bespričínnaja |
беспричи́нные bespričínnyje | |
genitive | беспричи́нного bespričínnovo |
беспричи́нной bespričínnoj |
беспричи́нных bespričínnyx | ||
dative | беспричи́нному bespričínnomu |
беспричи́нной bespričínnoj |
беспричи́нным bespričínnym | ||
accusative | animate | беспричи́нного bespričínnovo |
беспричи́нное bespričínnoje |
беспричи́нную bespričínnuju |
беспричи́нных bespričínnyx |
inanimate | беспричи́нный bespričínnyj |
беспричи́нные bespričínnyje | |||
instrumental | беспричи́нным bespričínnym |
беспричи́нной, беспричи́нною bespričínnoj, bespričínnoju |
беспричи́нными bespričínnymi | ||
prepositional | беспричи́нном bespričínnom |
беспричи́нной bespričínnoj |
беспричи́нных bespričínnyx | ||
short form | беспричи́нен bespričínen |
беспричи́нно bespričínno |
беспричи́нна bespričínna |
беспричи́нны bespričínny |