Attested in the early 17th century as Old Ruthenian верификация (verifikacija); ultimately from Latin verificātiō. Reinforced in the 21st century by English verification. Compare Russian верифика́ция (verifikácija), Belarusian верыфіка́цыя (vjeryfikácyja), Polish weryfikacja.
верифіка́ція • (veryfikácija) f inan (genitive верифіка́ції, nominative plural верифіка́ції, genitive plural верифіка́цій, relational adjective верифікаці́йний)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | верифіка́ція veryfikácija |
верифіка́ції veryfikáciji |
genitive | верифіка́ції veryfikáciji |
верифіка́цій veryfikácij |
dative | верифіка́ції veryfikáciji |
верифіка́ціям veryfikácijam |
accusative | верифіка́цію veryfikáciju |
верифіка́ції veryfikáciji |
instrumental | верифіка́цією veryfikácijeju |
верифіка́ціями veryfikácijamy |
locative | верифіка́ції veryfikáciji |
верифіка́ціях veryfikácijax |
vocative | верифіка́ціє veryfikácije |
верифіка́ції veryfikáciji |