Inherited from Proto-Slavic *učiti, from Proto-Balto-Slavic *auˀkīˀtei, from Proto-Indo-European *h₁owk-éye-ti, from *h₁ewk-.
вучы́ць • (vučýcʹ) impf (perfective вывучы́ць or навучы́ць)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | вучы́ць vučýcʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | ву́чаны vúčany |
| adverbial | ву́чачы vúčačy |
вучы́ўшы vučýŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
вучу́ vučú |
бу́ду вучы́ць búdu vučýcʹ |
| 2nd singular ты |
ву́чыш vúčyš |
бу́дзеш вучы́ць búdzješ vučýcʹ |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
ву́чыць vúčycʹ |
бу́дзе вучы́ць búdzje vučýcʹ |
| 1st plural мы |
ву́чым vúčym |
бу́дзем вучы́ць búdzjem vučýcʹ |
| 2nd plural вы |
ву́чыце vúčycje |
бу́дзеце вучы́ць búdzjecje vučýcʹ |
| 3rd plural яны́ |
ву́чаць vúčacʹ |
бу́дуць вучы́ць búducʹ vučýcʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | вучы́ vučý |
вучы́це vučýcje |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
вучы́ў vučýŭ |
вучы́лі vučýli |
| feminine я / ты / яна́ |
вучы́ла vučýla | |
| neuter яно́ |
вучы́ла vučýla | |