Inherited from Old Ruthenian выникати (vynikati). Compare Polish wynikać.
выніка́ць • (vynikácʹ) impf (perfective вы́нікнуць)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | выніка́ць vynikácʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | — |
| adverbial | выніка́ючы vynikájučy |
выніка́ўшы vynikáŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
— | — |
| 2nd singular ты |
— | — |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
выніка́е vynikáje |
бу́дзе выніка́ць búdzje vynikácʹ |
| 1st plural мы |
— | — |
| 2nd plural вы |
— | — |
| 3rd plural яны́ |
выніка́юць vynikájucʹ |
бу́дуць выніка́ць búducʹ vynikácʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | — | — |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
выніка́ў vynikáŭ |
выніка́лі vynikáli |
| feminine я / ты / яна́ |
выніка́ла vynikála | |
| neuter яно́ |
выніка́ла vynikála | |