Inherited from Old Ruthenian верта́ти (vertáti), from Proto-Slavic *vьrtati.
вярта́ць • (vjartácʹ) impf (perfective вярну́ць)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | вярта́ць vjartácʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | — |
| adverbial | вярта́ючы vjartájučy |
вярта́ўшы vjartáŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
вярта́ю vjartáju |
бу́ду вярта́ць búdu vjartácʹ |
| 2nd singular ты |
вярта́еш vjartáješ |
бу́дзеш вярта́ць búdzješ vjartácʹ |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
вярта́е vjartáje |
бу́дзе вярта́ць búdzje vjartácʹ |
| 1st plural мы |
вярта́ем vjartájem |
бу́дзем вярта́ць búdzjem vjartácʹ |
| 2nd plural вы |
вярта́еце vjartájecje |
бу́дзеце вярта́ць búdzjecje vjartácʹ |
| 3rd plural яны́ |
вярта́юць vjartájucʹ |
бу́дуць вярта́ць búducʹ vjartácʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | вярта́й vjartáj |
вярта́йце vjartájcje |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
вярта́ў vjartáŭ |
вярта́лі vjartáli |
| feminine я / ты / яна́ |
вярта́ла vjartála | |
| neuter яно́ |
вярта́ла vjartála | |