від- (vid-) + дя́кувати (djákuvaty) + -ити (-yty)
віддя́чити • (viddjáčyty) pf (imperfective віддя́чувати)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | віддя́чити, віддя́чить viddjáčyty, viddjáčytʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | — | віддя́чивши viddjáčyvšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
— | віддя́чу viddjáču |
2nd singular ти |
— | віддя́чиш viddjáčyš |
3rd singular він / вона / воно |
— | віддя́чить viddjáčytʹ |
1st plural ми |
— | віддя́чим, віддя́чимо viddjáčym, viddjáčymo |
2nd plural ви |
— | віддя́чите viddjáčyte |
3rd plural вони |
— | віддя́чать viddjáčatʹ |
imperative | singular | plural |
first-person | — | віддя́чмо viddjáčmo |
second-person | віддя́ч viddjáč |
віддя́чте viddjáčte |
past tense | singular | plural ми / ви / вони |
masculine я / ти / він |
віддя́чив viddjáčyv |
віддя́чили viddjáčyly |
feminine я / ти / вона |
віддя́чила viddjáčyla | |
neuter воно |
віддя́чило viddjáčylo |