From глухо́й (gluxój, “remote, desolate”) + an unclear suffix.
глухома́нь • (gluxománʹ) f inan (genitive глухома́ни, nominative plural глухома́ни, genitive plural глухома́ней)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | глухома́нь gluxománʹ |
глухома́ни gluxománi |
genitive | глухома́ни gluxománi |
глухома́ней gluxománej |
dative | глухома́ни gluxománi |
глухома́ням gluxománjam |
accusative | глухома́нь gluxománʹ |
глухома́ни gluxománi |
instrumental | глухома́нью gluxománʹju |
глухома́нями gluxománjami |
prepositional | глухома́ни gluxománi |
глухома́нях gluxománjax |
From глухий (hluxyj) + -ома́нь (-ománʹ).
глухома́нь • (hluxománʹ) f inan (genitive глухома́ні, uncountable)
singular | |
---|---|
nominative | глухома́нь hluxománʹ |
genitive | глухома́ні hluxománi |
dative | глухома́ні hluxománi |
accusative | глухома́нь hluxománʹ |
instrumental | глухома́нню hluxománnju |
locative | глухома́ні hluxománi |
vocative | глухома́не hluxománe |