From Proto-Slavic *gъľьcь.
гъльць (gŭlĭcĭ) m
Singular | Dual | Plural | |
---|---|---|---|
Nominative | гъльць gŭlĭcĭ |
гъльца gŭlĭca |
гъльци gŭlĭci |
Genitive | гъльца gŭlĭca |
гъльцу gŭlĭcu |
гъльць gŭlĭcĭ |
Dative | гъльцу gŭlĭcu |
гъльцема gŭlĭcema |
гъльцемъ gŭlĭcemŭ |
Accusative | гъльць gŭlĭcĭ |
гъльца gŭlĭca |
гъльцѣ gŭlĭcě |
Instrumental | гъльцьмь gŭlĭcĭmĭ |
гъльцема gŭlĭcema |
гъльци gŭlĭci |
Locative | гъльци gŭlĭci |
гъльцу gŭlĭcu |
гъльцихъ gŭlĭcixŭ |
Vocative | гъльцу gŭlĭcu |
гъльца gŭlĭca |
гъльци gŭlĭci |
4=гъльцѣхъPlease see Module:checkparams for help with this warning.Sreznevsky, Izmail I. (1893) “гълькъ = голкъ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 612