From навучы́ць (navučýcʹ) + -ся (-sja). Compare Russian научи́ться (naučítʹsja), Ukrainian навчи́тися (navčýtysja), Polish nauczyć się, Czech naučit se.
навучы́цца • (navučýcca) pf (imperfective навуча́цца or вучы́цца)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | навучы́цца navučýcca | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | — |
| adverbial | — | навучы́ўшыся navučýŭšysja |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
— | навучу́ся navučúsja |
| 2nd singular ты |
— | навучы́шся navučýšsja |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
— | навучы́цца navučýcca |
| 1st plural мы |
— | навучы́мся navučýmsja |
| 2nd plural вы |
— | навучыце́ся navučycjésja |
| 3rd plural яны́ |
— | навуча́цца navučácca |
| imperative | singular | plural |
| second-person | навучы́ся navučýsja |
навучы́цеся navučýcjesja |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
навучы́ўся navučýŭsja |
навучы́ліся navučýlisja |
| feminine я / ты / яна́ |
навучы́лася navučýlasja | |
| neuter яно́ |
навучы́лася navučýlasja | |