наме́кне • (namékne)
намекне • (namekne) third-singular present, pf (imperfective намекнува)
| l-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | намекнел | намекнал | adjectival participle | намекнат | ||
| feminine | намекнела | намекнала | adverbial participle | — | ||
| neuter | намекнело | намекнало | verbal noun | — | ||
| plural | намекнеле | намекнале | perfect participle | намекнато | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |||
| 1st singular | намекнам | намекнев | намекнав | — | ||
| 2nd singular | намекнеш | намекнеше | намекна | намекни | ||
| 3rd singular | намекне | намекнеше | намекна | — | ||
| 1st plural | намекнеме | намекневме | намекнавме | — | ||
| 2nd plural | намекнете | намекневте | намекнавте | намекнете | ||
| 3rd plural | намекнат | намекнеа | намекнаа | — | ||
| Compound tenses | ||||||
| perfect | сум намекнал | present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle | ||||
| има-perfect | имам намекнато | present of има + perfect participle | ||||
| pluperfect | бев намекнал | imperfect of сум + aorist l-participle | ||||
| има-pluperfect | имав намекнато | imperfect of има + perfect participle | ||||
| има-perfect reported | сум имал намекнато | perfect of има + perfect participle | ||||
| future | ќе намекнам | ќе + present | ||||
| има-future | ќе имам намекнато | future of има + perfect participle | ||||
| future in the past | ќе намекнев | ќе + imperfect | ||||
| има-future in the past | ќе имав намекнато | future in the past of има + perfect participle | ||||
| future reported | ќе сум намекнел | ќе + imperfect l-participle | ||||
| има-future reported | ќе сум имал намекнато | future reported of има + perfect participle | ||||
| conditional | би намекнал | би + aorist l-participle | ||||
| има-conditional | би имал намекнато | conditional of има + perfect participle | ||||