Inherited from Old Belarusian помнити (pomniti), from Proto-Slavic *pomьněti. Cognates include Russian по́мнить (pómnitʹ) and Polish pomnieć.[1]
по́мніць • (pómnicʹ) impf (perfective запо́мніць)
imperfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | по́мніць pómnicʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | по́мнячы pómnjačy |
по́мніўшы pómniŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
по́мню pómnju |
бу́ду по́мніць búdu pómnicʹ |
2nd singular ты |
по́мніш pómniš |
бу́дзеш по́мніць búdzješ pómnicʹ |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
по́мніць pómnicʹ |
бу́дзе по́мніць búdzje pómnicʹ |
1st plural мы |
по́мнім pómnim |
бу́дзем по́мніць búdzjem pómnicʹ |
2nd plural вы |
по́мніце pómnicje |
бу́дзеце по́мніць búdzjecje pómnicʹ |
3rd plural яны́ |
по́мняць pómnjacʹ |
бу́дуць по́мніць búducʹ pómnicʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | по́мні pómni |
по́мніце pómnicje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
по́мніў pómniŭ |
по́мнілі pómnili |
feminine я / ты / яна́ |
по́мніла pómnila | |
neuter яно́ |
по́мніла pómnila |