From при- (pry-) + гноби́ти (hnobýty).
пригноби́ти • (pryhnobýty) pf (imperfective пригно́блювати) (transitive)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | пригноби́ти, пригноби́ть pryhnobýty, pryhnobýtʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | пригно́блений pryhnóblenyj impersonal: пригно́блено pryhnóbleno |
adverbial | — | пригноби́вши pryhnobývšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
— | пригноблю́ pryhnobljú |
2nd singular ти |
— | пригно́биш pryhnóbyš |
3rd singular він / вона / воно |
— | пригно́бить pryhnóbytʹ |
1st plural ми |
— | пригно́бим, пригно́бимо pryhnóbym, pryhnóbymo |
2nd plural ви |
— | пригно́бите pryhnóbyte |
3rd plural вони |
— | пригно́блять pryhnóbljatʹ |
imperative | singular | plural |
first-person | — | пригнобі́м, пригнобі́мо pryhnobím, pryhnobímo |
second-person | пригноби́ pryhnobý |
пригнобі́ть pryhnobítʹ |
past tense | singular | plural ми / ви / вони |
masculine я / ти / він |
пригноби́в pryhnobýv |
пригноби́ли pryhnobýly |
feminine я / ти / вона |
пригноби́ла pryhnobýla | |
neuter воно |
пригноби́ло pryhnobýlo |