Inherited from Proto-Slavic *prygnǫti.
пры́гнуть • (prýgnutʹ) pf (imperfective пры́гать)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | пры́гнуть prýgnutʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | пры́гнувший prýgnuvšij |
| passive | — | — |
| adverbial | — | пры́гнув prýgnuv, пры́гнувши prýgnuvši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | пры́гну prýgnu |
| 2nd singular (ты) | — | пры́гнешь prýgnešʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | пры́гнет prýgnet |
| 1st plural (мы) | — | пры́гнем prýgnem |
| 2nd plural (вы) | — | пры́гнете prýgnete |
| 3rd plural (они́) | — | пры́гнут prýgnut |
| imperative | singular | plural |
| пры́гни prýgni |
пры́гните prýgnite | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | пры́гнул prýgnul |
пры́гнули prýgnuli |
| feminine (я/ты/она́) | пры́гнула prýgnula | |
| neuter (оно́) | пры́гнуло prýgnulo | |