раз- (raz-) + мягчи́ть (mjaxčítʹ)
размягчи́ть • (razmjaxčítʹ) pf (imperfective размягча́ть)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | размягчи́ть razmjaxčítʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | размягчи́вший razmjaxčívšij |
passive | — | размягчённый razmjaxčónnyj |
adverbial | — | размягчи́в razmjaxčív, размягчи́вши razmjaxčívši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | размягчу́ razmjaxčú |
2nd singular (ты) | — | размягчи́шь razmjaxčíšʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | размягчи́т razmjaxčít |
1st plural (мы) | — | размягчи́м razmjaxčím |
2nd plural (вы) | — | размягчи́те razmjaxčíte |
3rd plural (они́) | — | размягча́т razmjaxčát |
imperative | singular | plural |
размягчи́ razmjaxčí |
размягчи́те razmjaxčíte | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | размягчи́л razmjaxčíl |
размягчи́ли razmjaxčíli |
feminine (я/ты/она́) | размягчи́ла razmjaxčíla | |
neuter (оно́) | размягчи́ло razmjaxčílo |