само- (samo-, “self-”) + зако́ханий (zakóxanyj, “enamoured, in love”)
самозако́ханий • (samozakóxanyj) (adverb самозако́хано, abstract noun самозако́ханість)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | |||
nominative | самозако́ханий samozakóxanyj |
самозако́хане samozakóxane |
самозако́хана samozakóxana |
самозако́хані samozakóxani | |
genitive | самозако́ханого samozakóxanoho |
самозако́ханої samozakóxanoji |
самозако́ханих samozakóxanyx | ||
dative | самозако́ханому samozakóxanomu |
самозако́ханій samozakóxanij |
самозако́ханим samozakóxanym | ||
accusative | animate | самозако́ханого samozakóxanoho |
самозако́хане samozakóxane |
самозако́хану samozakóxanu |
самозако́ханих samozakóxanyx |
inanimate | самозако́ханий samozakóxanyj |
самозако́хані samozakóxani | |||
instrumental | самозако́ханим samozakóxanym |
самозако́ханою samozakóxanoju |
самозако́ханими samozakóxanymy | ||
locative | самозако́ханому, самозако́ханім samozakóxanomu, samozakóxanim |
самозако́ханій samozakóxanij |
самозако́ханих samozakóxanyx |