From Proto-Mordvinic *śurə, inherited Proto-Finno-Ugric *śarwe. Cognate with Finnish sarvi, Eastern Mari шур (šur), Komi-Permyak сюр (śur) and Hungarian szarv. The Uralic word borrowed from Proto-Indo-Iranian *ćr̥Hwás (“horn”).
сюро • (śuro)
From Proto-Permic *śura, equivalent to сюр (śur, “horn, antler”) + -о (-o). Cognates include Komi-Zyrian сюра (śura).
сюро • (śuro)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | сюро śuro |
сюроос śuroos |
accusative | сюроез śurojez |
сюроосыз śuroosyz |
genitive | сюролэн śurolen |
сюроослэн śurooslen |
dative | сюролы śuroly |
сюроослы śuroosly |
ablative | сюролэсь śuroleś |
сюроослэсь śuroosleś |
instrumental | сюроен śurojen |
сюроосын śuroosyn |
abessive | сюротэк śurotek |
сюроостэк śuroostek |
adverbial | сюроя śuroja |
сюроосъя śuroosja |
inessive | сюроын śuroyn |
сюроосын śuroosyn |
illative | сюрое śuroje |
сюроосы śuroosy |
elative | сюроысь śuroyś |
сюроосысь śuroosyś |
egressive | сюроысьен śuroyśjen |
сюроосысьен śuroosyśjen |
terminative | сюроозь śurooź |
сюроосозь śuroosoź |
prolative | сюротӥ śuroti |
сюроосытӥ śuroosyti |
allative | сюролань śurolań |
сюроослань śurooslań |
|