тьли(ти) (tĭli(ti), “to destroy”) + -тель (-telĭ)
тьлител҄ь • (tĭlitelʹĭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | тьлитель tĭlitelĭ |
тьлителꙗ tĭlitelja |
тьлители tĭliteli |
genitive | тьлителꙗ tĭlitelja |
тьлителю tĭlitelju |
тьлитель tĭlitelĭ |
dative | тьлителю, тьлителеви tĭlitelju, tĭlitelevi |
тьлителема tĭlitelema |
тьлителемъ tĭlitelemŭ |
accusative | тьлитель, тьлителꙗ tĭlitelĭ, tĭlitelja |
тьлителꙗ tĭlitelja |
тьлителѧ tĭlitelę |
instrumental | тьлителемь tĭlitelemĭ |
тьлителема tĭlitelema |
тьлители tĭliteli |
locative | тьлители tĭliteli |
тьлителю tĭlitelju |
тьлителихъ tĭlitelixŭ |
vocative | тьлителю tĭlitelju |
тьлителꙗ tĭlitelja |
тьлители tĭliteli |