фоне́ма • (fonéma) f
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | фоне́ма fonéma |
фоне́ми fonémi |
definite | фоне́мата fonémata |
фоне́мите fonémite |
Borrowed from Russian фоне́ма (fonéma), from Ancient Greek φώνημα (phṓnēma, “sound”).
фонема • (fonema)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | фонема (fonema) | фонемалар (fonemalar) |
genitive | фонеманың (fonemanyñ) | фонемалардың (fonemalardyñ) |
dative | фонемаға (fonemağa) | фонемаларға (fonemalarğa) |
accusative | фонеманы (fonemany) | фонемаларды (fonemalardy) |
locative | фонемада (fonemada) | фонемаларда (fonemalarda) |
ablative | фонемадан (fonemadan) | фонемалардан (fonemalardan) |
instrumental | фонемамен (fonemamen) | фонемалармен (fonemalarmen) |
фонема • (fonema) f (relational adjective фонемски)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | фонема (fonema) | фонеми (fonemi) |
definite unspecified | фонемата (fonemata) | фонемите (fonemite) |
definite proximal | фонемава (fonemava) | фонемиве (fonemive) |
definite distal | фонемана (fonemana) | фонемине (fonemine) |
vocative | фонемо (fonemo) | фонеми (fonemi) |
фоне́ма • (fonɛ́ma) f inan (genitive фоне́мы, nominative plural фоне́мы, genitive plural фоне́м)