Borrowed from German Schweizer (“Swiss person; doorman”) (because Swiss people were often employed as doormen). First used in the 18th century. Possibly via Polish szwajcar. Doublet of швейца́рец (švejcárec).
швейца́р • (švejcár) m anim (genitive швейца́ра, nominative plural швейца́ры, genitive plural швейца́ров, relational adjective швейца́рский)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | швейца́р švejcár |
швейца́ры švejcáry |
genitive | швейца́ра švejcára |
швейца́ров švejcárov |
dative | швейца́ру švejcáru |
швейца́рам švejcáram |
accusative | швейца́ра švejcára |
швейца́ров švejcárov |
instrumental | швейца́ром švejcárom |
швейца́рами švejcárami |
prepositional | швейца́ре švejcáre |
швейца́рах švejcárax |
Borrowed from German Schweizer (“Swiss person; doorman”), with old-style transliteration of -ei- to -ей-. Doublet of швейца́рець (švejcárecʹ).
швейца́р • (švejcár) m pers (genitive швейца́ра, nominative plural швейца́ри, genitive plural швейца́рів, female equivalent швейца́рка, relational adjective швейца́рський)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | швейца́р švejcár |
швейца́ри švejcáry |
genitive | швейца́ра švejcára |
швейца́рів švejcáriv |
dative | швейца́рові, швейца́ру švejcárovi, švejcáru |
швейца́рам švejcáram |
accusative | швейца́ра švejcára |
швейца́рів švejcáriv |
instrumental | швейца́ром švejcárom |
швейца́рами švejcáramy |
locative | швейца́рові, швейца́рі švejcárovi, švejcári |
швейца́рах švejcárax |
vocative | швейца́ре švejcáre |
швейца́ри švejcáry |