From *կոճկոճեմ (*kočkočem), reduplication of կոճ- (koč-, “to beat”).
կոշկոճեմ • (koškočem) (aorist indicative կոշկոճեցի)
| infinitive | կոշկոճել (koškočel) | participle | կոշկոճեցեալ, կոշկոճեալ (koškočecʻeal, koškočeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | կոշկոճեց- (koškočecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կոշկոճեմ (koškočem) | կոշկոճես (koškočes) | կոշկոճէ (koškočē) | կոշկոճեմք (koškočemkʻ) | կոշկոճէք (koškočēkʻ) | կոշկոճեն (koškočen) | |
| imperfect | կոշկոճէի, կոշկոճեի* (koškočēi, koškočei*) | կոշկոճէիր, կոշկոճեիր* (koškočēir, koškočeir*) | կոշկոճէր (koškočēr) | կոշկոճէաք, կոշկոճեաք* (koškočēakʻ, koškočeakʻ*) | կոշկոճէիք, կոշկոճեիք* (koškočēikʻ, koškočeikʻ*) | կոշկոճէին, կոշկոճեին* (koškočēin, koškočein*) | |
| aorist | կոշկոճեցի (koškočecʻi) | կոշկոճեցեր (koškočecʻer) | կոշկոճեաց (koškočeacʻ) | կոշկոճեցաք (koškočecʻakʻ) | կոշկոճեցէք, կոշկոճեցիք (koškočecʻēkʻ, koškočecʻikʻ) | կոշկոճեցին (koškočecʻin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կոշկոճիցեմ (koškočicʻem) | կոշկոճիցես (koškočicʻes) | կոշկոճիցէ (koškočicʻē) | կոշկոճիցեմք (koškočicʻemkʻ) | կոշկոճիցէք (koškočicʻēkʻ) | կոշկոճիցեն (koškočicʻen) | |
| aorist | կոշկոճեցից (koškočecʻicʻ) | կոշկոճեսցես (koškočescʻes) | կոշկոճեսցէ (koškočescʻē) | կոշկոճեսցուք (koškočescʻukʻ) | կոշկոճեսջիք (koškočesǰikʻ) | կոշկոճեսցեն (koškočescʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | կոշկոճեա՛ (koškočeá) | — | — | կոշկոճեցէ՛ք (koškočecʻḗkʻ) | — | |
| cohortative | — | կոշկոճեսջի՛ր (koškočesǰír) | — | — | կոշկոճեսջի՛ք (koškočesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ կոշկոճեր (mí koškočer) | — | — | մի՛ կոշկոճէք (mí koškočēkʻ) | — | |
| *rare | |||||||
| infinitive | կոշկոճել, կոշկոճիլ* (koškočel, koškočil*) | participle | կոշկոճեցեալ, կոշկոճեալ (koškočecʻeal, koškočeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | կոշկոճեց- (koškočecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կոշկոճիմ (koškočim) | կոշկոճիս (koškočis) | կոշկոճի (koškoči) | կոշկոճիմք (koškočimkʻ) | կոշկոճիք (koškočikʻ) | կոշկոճին (koškočin) | |
| imperfect | կոշկոճէի (koškočēi) | կոշկոճէիր (koškočēir) | կոշկոճէր, կոշկոճիւր (koškočēr, koškočiwr) | կոշկոճէաք (koškočēakʻ) | կոշկոճէիք (koškočēikʻ) | կոշկոճէին (koškočēin) | |
| aorist | կոշկոճեցայ (koškočecʻay) | կոշկոճեցար (koškočecʻar) | կոշկոճեցաւ (koškočecʻaw) | կոշկոճեցաք (koškočecʻakʻ) | կոշկոճեցայք (koškočecʻaykʻ) | կոշկոճեցան (koškočecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կոշկոճիցիմ (koškočicʻim) | կոշկոճիցիս (koškočicʻis) | կոշկոճիցի (koškočicʻi) | կոշկոճիցիմք (koškočicʻimkʻ) | կոշկոճիցիք (koškočicʻikʻ) | կոշկոճիցին (koškočicʻin) | |
| aorist | կոշկոճեցայց (koškočecʻaycʻ) | կոշկոճեսցիս (koškočescʻis) | կոշկոճեսցի (koškočescʻi) | կոշկոճեսցուք (koškočescʻukʻ) | կոշկոճեսջիք (koškočesǰikʻ) | կոշկոճեսցին (koškočescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | կոշկոճեա՛ց (koškočeácʻ) | — | — | կոշկոճեցարո՛ւք (koškočecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | կոշկոճեսջի՛ր (koškočesǰír) | — | — | կոշկոճեսջի՛ք (koškočesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ կոշկոճիր (mí koškočir) | — | — | մի՛ կոշկոճիք (mí koškočikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||