From հնար (hnar).
հնարիմ • (hnarim)
| infinitive | հնարել, հնարիլ* (hnarel, hnaril*) | participle | հնարեցեալ, հնարեալ (hnarecʻeal, hnareal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | հնարեց- (hnarecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | հնարիմ (hnarim) | հնարիս (hnaris) | հնարի (hnari) | հնարիմք (hnarimkʻ) | հնարիք (hnarikʻ) | հնարին (hnarin) | |
| imperfect | հնարէի (hnarēi) | հնարէիր (hnarēir) | հնարէր, հնարիւր (hnarēr, hnariwr) | հնարէաք (hnarēakʻ) | հնարէիք (hnarēikʻ) | հնարէին (hnarēin) | |
| aorist | հնարեցայ (hnarecʻay) | հնարեցար (hnarecʻar) | հնարեցաւ (hnarecʻaw) | հնարեցաք (hnarecʻakʻ) | հնարեցայք (hnarecʻaykʻ) | հնարեցան (hnarecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | հնարիցիմ (hnaricʻim) | հնարիցիս (hnaricʻis) | հնարիցի (hnaricʻi) | հնարիցիմք (hnaricʻimkʻ) | հնարիցիք (hnaricʻikʻ) | հնարիցին (hnaricʻin) | |
| aorist | հնարեցայց (hnarecʻaycʻ) | հնարեսցիս (hnarescʻis) | հնարեսցի (hnarescʻi) | հնարեսցուք (hnarescʻukʻ) | հնարեսջիք (hnaresǰikʻ) | հնարեսցին (hnarescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | հնարեա՛ց (hnareácʻ) | — | — | հնարեցարո՛ւք (hnarecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | հնարեսջի՛ր (hnaresǰír) | — | — | հնարեսջի՛ք (hnaresǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ հնարիր (mí hnarir) | — | — | մի՛ հնարիք (mí hnarikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||