From տեղ (teł) + -ա- (-a-) + տամ (tam) + -ութիւն (-utʻiwn), literally, “giving place”.
տեղատութիւն • (tełatutʻiwn)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | տեղատութիւն (tełatutʻiwn) | տեղատութիւնք (tełatutʻiwnkʻ) | |
| genitive | տեղատութեան (tełatutʻean) | տեղատութեանց (tełatutʻeancʻ) | |
| dative | տեղատութեան (tełatutʻean) | տեղատութեանց (tełatutʻeancʻ) | |
| accusative | տեղատութիւն (tełatutʻiwn) | տեղատութիւնս (tełatutʻiwns) | |
| ablative | տեղատութենէ (tełatutʻenē) | տեղատութեանց (tełatutʻeancʻ) | |
| instrumental | տեղատութեամբ (tełatutʻeamb) | տեղատութեամբք (tełatutʻeambkʻ) | |
| locative | տեղատութեան (tełatutʻean) | տեղատութիւնս (tełatutʻiwns) |