օթեմ • (ōtʻem)
| infinitive | օթել (ōtʻel) | participle | օթեցեալ, օթեալ (ōtʻecʻeal, ōtʻeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | օթեց- (ōtʻecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | օթեմ (ōtʻem) | օթես (ōtʻes) | օթէ (ōtʻē) | օթեմք (ōtʻemkʻ) | օթէք (ōtʻēkʻ) | օթեն (ōtʻen) | |
| imperfect | օթէի, օթեի* (ōtʻēi, ōtʻei*) | օթէիր, օթեիր* (ōtʻēir, ōtʻeir*) | օթէր (ōtʻēr) | օթէաք, օթեաք* (ōtʻēakʻ, ōtʻeakʻ*) | օթէիք, օթեիք* (ōtʻēikʻ, ōtʻeikʻ*) | օթէին, օթեին* (ōtʻēin, ōtʻein*) | |
| aorist | օթեցի (ōtʻecʻi) | օթեցեր (ōtʻecʻer) | օթեաց (ōtʻeacʻ) | օթեցաք (ōtʻecʻakʻ) | օթեցէք, օթեցիք (ōtʻecʻēkʻ, ōtʻecʻikʻ) | օթեցին (ōtʻecʻin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | օթիցեմ (ōtʻicʻem) | օթիցես (ōtʻicʻes) | օթիցէ (ōtʻicʻē) | օթիցեմք (ōtʻicʻemkʻ) | օթիցէք (ōtʻicʻēkʻ) | օթիցեն (ōtʻicʻen) | |
| aorist | օթեցից (ōtʻecʻicʻ) | օթեսցես (ōtʻescʻes) | օթեսցէ (ōtʻescʻē) | օթեսցուք (ōtʻescʻukʻ) | օթեսջիք (ōtʻesǰikʻ) | օթեսցեն (ōtʻescʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | օթեա՛ (ōtʻeá) | — | — | օթեցէ՛ք (ōtʻecʻḗkʻ) | — | |
| cohortative | — | օթեսջի՛ր (ōtʻesǰír) | — | — | օթեսջի՛ք (ōtʻesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ օթեր (mí ōtʻer) | — | — | մի՛ օթէք (mí ōtʻēkʻ) | — | |
| *rare | |||||||