اَفسون (afsûn) (definite accusative اَفسونوُ, plural اَفسونلار)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | افسون | افسونلار |
genitive | افسونؽݧ | افسونلارؽݧ |
dative | افسونقا | افسونلارقا |
definite accusative | افسونؽ | افسونلارؽ |
locative | افسونچا | افسونلارچا |
ablative | افسوندا | افسونلاردا |
instrumental | افسونلا | افسونلارلا |
equative | افسونوارا | افسونلاروارا |
اَفسون (əfsûn) (definite accusative اَفسونوُ, plural اَفسونلار)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | افسون | افسونلار |
genitive | افسونؽݧ | افسونلارؽݧ |
dative | افسونقا | افسونلارقا |
definite accusative | افسونؽ | افسونلارؽ |
locative | افسونچا | افسونلارچا |
ablative | افسوندا | افسونلاردا |
instrumental | افسونلا | افسونلارلا |
equative | افسونوارا | افسونلاروارا |
From Middle Persian 𐭠𐭯𐭮𐭥𐭭 (afsōn, “spell, incantation”).[1]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | afsūn |
Dari reading? | afsūn |
Iranian reading? | afsun |
Tajik reading? | afsun |
Dari | افسون |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | афсун |
افسون • (afsun)