From अभि- (abhi-) + अङ्ग (aṅga).
अभ्यङ्ग • (abhyaṅga) stem, m
Masculine a-stem declension of अभ्यङ्ग (abhyaṅga) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | अभ्यङ्गः abhyaṅgaḥ |
अभ्यङ्गौ / अभ्यङ्गा¹ abhyaṅgau / abhyaṅgā¹ |
अभ्यङ्गाः / अभ्यङ्गासः¹ abhyaṅgāḥ / abhyaṅgāsaḥ¹ |
Vocative | अभ्यङ्ग abhyaṅga |
अभ्यङ्गौ / अभ्यङ्गा¹ abhyaṅgau / abhyaṅgā¹ |
अभ्यङ्गाः / अभ्यङ्गासः¹ abhyaṅgāḥ / abhyaṅgāsaḥ¹ |
Accusative | अभ्यङ्गम् abhyaṅgam |
अभ्यङ्गौ / अभ्यङ्गा¹ abhyaṅgau / abhyaṅgā¹ |
अभ्यङ्गान् abhyaṅgān |
Instrumental | अभ्यङ्गेन abhyaṅgena |
अभ्यङ्गाभ्याम् abhyaṅgābhyām |
अभ्यङ्गैः / अभ्यङ्गेभिः¹ abhyaṅgaiḥ / abhyaṅgebhiḥ¹ |
Dative | अभ्यङ्गाय abhyaṅgāya |
अभ्यङ्गाभ्याम् abhyaṅgābhyām |
अभ्यङ्गेभ्यः abhyaṅgebhyaḥ |
Ablative | अभ्यङ्गात् abhyaṅgāt |
अभ्यङ्गाभ्याम् abhyaṅgābhyām |
अभ्यङ्गेभ्यः abhyaṅgebhyaḥ |
Genitive | अभ्यङ्गस्य abhyaṅgasya |
अभ्यङ्गयोः abhyaṅgayoḥ |
अभ्यङ्गानाम् abhyaṅgānām |
Locative | अभ्यङ्गे abhyaṅge |
अभ्यङ्गयोः abhyaṅgayoḥ |
अभ्यङ्गेषु abhyaṅgeṣu |
Notes |
|