Ultimately from Proto-Indo-European *ǵenh₁-.
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
जनू • (janū́) stem, f
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | जनूः (janū́ḥ) | जन्वौ (janvaù) जनू¹ (janū́¹) |
जन्वः (janvàḥ) जनूः¹ (janū́ḥ¹) |
| vocative | जनु (jánu) | जन्वौ (jánvau) जनू¹ (jánū¹) |
जन्वः (jánvaḥ) जनूः¹ (jánūḥ¹) |
| accusative | जनूम् (janū́m) | जन्वौ (janvaù) जनू¹ (janū́¹) |
जनूः (janū́ḥ) |
| instrumental | जन्वा (janvā́) | जनूभ्याम् (janū́bhyām) | जनूभिः (janū́bhiḥ) |
| dative | जन्वै (janvaí) | जनूभ्याम् (janū́bhyām) | जनूभ्यः (janū́bhyaḥ) |
| ablative | जन्वाः (janvā́ḥ) जन्वै² (janvaí²) |
जनूभ्याम् (janū́bhyām) | जनूभ्यः (janū́bhyaḥ) |
| genitive | जन्वाः (janvā́ḥ) जन्वै² (janvaí²) |
जन्वोः (janvóḥ) | जनूनाम् (janū́nām) |
| locative | जन्वाम् (janvā́m) | जन्वोः (janvóḥ) | जनूषु (janū́ṣu) |