From Proto-Indo-Aryan *tántuṣ, from Proto-Indo-Iranian *tántuš, from Proto-Indo-European *tén-tu-s, from *ten- (“to stretch, extend”). Cognate with Latin tentus.
तन्तु • (tántu) stem, m
Masculine u-stem declension of तन्तु (tántu) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | तन्तुः tántuḥ |
तन्तू tántū |
तन्तवः tántavaḥ |
Vocative | तन्तो tánto |
तन्तू tántū |
तन्तवः tántavaḥ |
Accusative | तन्तुम् tántum |
तन्तू tántū |
तन्तून् tántūn |
Instrumental | तन्तुना / तन्त्वा¹ tántunā / tántvā¹ |
तन्तुभ्याम् tántubhyām |
तन्तुभिः tántubhiḥ |
Dative | तन्तवे tántave |
तन्तुभ्याम् tántubhyām |
तन्तुभ्यः tántubhyaḥ |
Ablative | तन्तोः tántoḥ |
तन्तुभ्याम् tántubhyām |
तन्तुभ्यः tántubhyaḥ |
Genitive | तन्तोः tántoḥ |
तन्त्वोः tántvoḥ |
तन्तूनाम् tántūnām |
Locative | तन्तौ tántau |
तन्त्वोः tántvoḥ |
तन्तुषु tántuṣu |
Notes |
|