मन्त्रिणी • (mantriṇī) f (masculine मन्त्री)
From मन्त्र (mantra, “council”) + -इणी (-iṇī), feminine of मन्त्रिन्.
मन्त्रिणी • (mantriṇī) stem, f (masculine मन्त्रिन्)
| Feminine ī-stem declension of मन्त्रिणी (mantriṇī) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | मन्त्रिणी mantriṇī |
मन्त्रिण्यौ / मन्त्रिणी¹ mantriṇyau / mantriṇī¹ |
मन्त्रिण्यः / मन्त्रिणीः¹ mantriṇyaḥ / mantriṇīḥ¹ |
| Vocative | मन्त्रिणि mantriṇi |
मन्त्रिण्यौ / मन्त्रिणी¹ mantriṇyau / mantriṇī¹ |
मन्त्रिण्यः / मन्त्रिणीः¹ mantriṇyaḥ / mantriṇīḥ¹ |
| Accusative | मन्त्रिणीम् mantriṇīm |
मन्त्रिण्यौ / मन्त्रिणी¹ mantriṇyau / mantriṇī¹ |
मन्त्रिणीः mantriṇīḥ |
| Instrumental | मन्त्रिण्या mantriṇyā |
मन्त्रिणीभ्याम् mantriṇībhyām |
मन्त्रिणीभिः mantriṇībhiḥ |
| Dative | मन्त्रिण्यै mantriṇyai |
मन्त्रिणीभ्याम् mantriṇībhyām |
मन्त्रिणीभ्यः mantriṇībhyaḥ |
| Ablative | मन्त्रिण्याः / मन्त्रिण्यै² mantriṇyāḥ / mantriṇyai² |
मन्त्रिणीभ्याम् mantriṇībhyām |
मन्त्रिणीभ्यः mantriṇībhyaḥ |
| Genitive | मन्त्रिण्याः / मन्त्रिण्यै² mantriṇyāḥ / mantriṇyai² |
मन्त्रिण्योः mantriṇyoḥ |
मन्त्रिणीनाम् mantriṇīnām |
| Locative | मन्त्रिण्याम् mantriṇyām |
मन्त्रिण्योः mantriṇyoḥ |
मन्त्रिणीषु mantriṇīṣu |
| Notes |
| ||